Wotkaz
Ga ja wumru, zakopajśo
mě na gorce w stepje,
mě w ukrainskej zemi dajśo
wotpocnuś najlěpjej.
A mogł yroko ja glědaś
na brjog Dnjepra, skały,
a mogł um ja rěki słyaś,
wiźeś jeje wały.
Ga jo wotběał do morja
z winikowej' keju,
potom akle, dua moja,
měr ja w kraju změju.
Wykno piću a cu leśeś
gorjej wuym bogam,
dani njekśě wo nas weźeś,
pomagaju błudam.
Połoćo mě. A se zwigńśo,
roztergajśo rjeśaz,
ze keju winikow se myjśo,
taki jo moj wotkaz.
Potom w lichotnem zas kraju
brat b'źo bratva rozměś.
W njom se dajśo ja was znaju
na mnjo chylku spomnjeś.
переклав Юрій Кох